Υπάρχουν δύο σημαντικές εξελικτικές περίοδοι στον άνθρωπο που έχουν ως επίκεντρο τη σεξουαλικότητα. Η πρώτη είναι η παιδική ηλικία με την έξαρση της σεξουαλικότητας, την οποία περιέγραψε ο S. Freud (1905), και η οποία περιγραφή ξεσήκωσε έντονες αντιδράσεις λόγω της βικτωριανής ηθικής της εποχής. Η δεύτερη παρουσιάζεται με την ήβη μέχρι την ώριμη νεανική ηλικία. Το τέλος της όμως καθορίζεται από κοινωνικο-οικονομικούς και πολιτισμικούς παράγοντες. Σκοπός της είναι η ανάπτυξη της σεξουαλικής και κοινωνικής ταυτότητας του εφήβου. Οι σεξουαλικές ενορμήσεις μαζί με τα συνοδά συναισθήματα βρίσκονται στην καρδιά των ψυχολογικών αλλαγών της εφηβείας, οι οποίες επηρεάζονται από τις προϋπάρχουσες της παιδικής ηλικίας, τις επιρροές των συνειδητών και ασυνειδήτων ιδιαίτερα συναισθημάτων των γονιών και τις επιρροές του κοινωνικού περιβάλλοντος. Αποτέλεσμα όλων αυτών είναι η δημιουργία των ασυνείδητων φαντασιώσεων του εφήβου που καθορίζουν τον σεξουαλικό του προσανατολισμό. Οι ψυχικές ισορροπίες της παιδικής ηλικίας αλλάζουν διότι καλούνται να συμπεριλάβουν τον σεξουαλικό εαυτό του εφήβου και τον εξαναγκάζουν να απομακρυνθεί από τους γονείς του για να αποφύγει τις ισχυρές συναισθηματικές επενδύσεις που έχει κάνει σε αυτούς, προκειμένου να ανεξαρτητοποιηθεί. Στην πρώτη φάση της εφηβείας, ο έφηβος παρουσιάζει μια καλή κοινωνικότητα αλλά, εσωτερικά, η σεξουαλική ωρίμανση του σώματος, λόγω των ορμονικών μεταβολών, τον εγκλωβίζει σε μια εσωστρέφεια. Στην επόμενη φάση της εφηβείας, ο έφηβος θα αναζητήσει ένα μόνιμο σύντροφο, έξω από την οικογένεια, που θα ικανοποιήσει τις σεξουαλικές και συναισθηματικές του ανάγκες. Συγχρόνως θα επεκτείνει την σεξουαλικότητά του, υπό την ευρεία έννοια, σε ποικίλες δραστηριότητες και δημιουργίες που αποτελούν τον πολιτισμό. Συγγραφέας: Κωνσταντίνος Τσώλης Comments are closed.
|
ΣυγγραφέαςΤσώλης Κωνσταντίνος <
Αρχείο
January 2018
|