Ο Marcel Proust (1871-1922) άρχισε να γράφει το δεκαπεντάτομο μυθιστόρημά του το 1907, σε ηλικία 36 ετών. Η τελική διάταξη του έργου του είναι η ακόλουθη: 1) Από τη μεριά του Σουάν, 2) Στον ίσκιο των ανθισμένων κοριτσιών, 3) Η μεριά του Γκερμάντ, 4) Σόδομα και Γόμορα, 5) Η φυλακισμένη, 6) Η δραπέτισσα, 7) Ο ξανακερδισμένος χρόνος. Ο ίδιος ο συγγραφέας γράφει: «Αυτό είναι το βασικό βιβλίο, το μόνο αληθινό βιβλίο που ένας συγγραφέας δεν χρειάζεται να το επινοήσει, αλλά μόνο να το μεταφράσει, εφόσον υπάρχει μέσα στον καθένα μας». Στο μυθιστόρημα υπάρχει ένα Αφηγητής, ο οποίος περιγράφει τις δικές του εμπειρίες, αναλύει τον εαυτό του, καθώς και τους χαρακτήρες και τη σεξουαλικότητα των άλλων ανθρώπων, όπως η οιδιποδειακή σχέση, η ηδονοβλεψία, ο ναρκισσισμός, η ομοφυλοφιλία, ο σαδομαζοχισμός, η ανάγκη για αγάπη και ο χωρισμός και άλλα. Όλα αυτά μας τα διηγούνται οι αναλυόμενοί μας ως φαντασιώσεις του συνειδητού και του ασυνειδήτου και πολλές φορές τα κάνουν πράξη. Το μυθιστόρημα αυτό αρχίζει με την περίφημη πρωταρχική σκηνή του «φιλιού που δεν δόθηκε» (από τη μητέρα) σε πρώτο πρόσωπο. Ο Proust ήταν τότε επτά ετών. Μετά το νυχτερινό «φιλί» ο πατέρας εξαφανίζεται από το μυθιστόρημα και η σχέση του Proust με τη μητέρα του γίνεται όλο και περισσότερο στενή, παλινδρομική και προ-οιδιποδειακή. Ο θάνατος της μητέρας του το 1905 σημάδεψε τον Proust. Αφού πέρασε μήνες βαθειάς θλίψης, ο Proust αναγνώρισε την ενοχή του για τον ατελείωτο αλληλοσπαραγμό με τη μητέρα του και κατά συνέπεια μπόρεσε να τη συγχωρέσει. Τότε, το 1907, σε ηλικία 36 ετών γύρισε νοερά στο βράδυ του «φιλιού» στο Ωτέιγ, εκεί όπου αρχίζει το μυθιστόρημα. Στη συνέχεια του μυθιστορήματος εμφανίζεται στη «σκηνή» ο Αφηγητής (persona του Proust). Η περίπλοκη σεξουαλικότητα του Proust αρχίζει από παιδί και η κορύφωσή της αντιπροσωπεύεται από το βαρώνο ντε Σαρλύς, που είναι και το εξιλαστήριο θύμα του Proust. Όταν ο Πανδαμάτωρ Χρόνος κάνει την εμφάνισή του, ο Αφηγητής αντιλαμβάνεται ότι η τέχνη είναι η σωτηρία του και αποφασίζει να γράψει το βιβλίο που είχε μέσα του. Ολόκληρη η δομή του μυθιστορήματος περικλείεται ανάμεσα στις επτά σελίδες της εισαγωγής του «φιλιού» όπου, στις ελάχιστες σελίδες της, είχε βιώσει και σκιαγραφήσει την αρχή του μυθιστορήματος, τον «Χαμένο Χρόνο», και το τέλος αυτού, τον «Ξανακερδισμένο Χρόνο». Ο Μ. Proust (1871-1922) μυθιστοριογράφος και ο S. Freud (1856-1939) ψυχαναλυτής δεν ειδώθηκαν ποτέ, ούτε ο ένας γνώριζε το έργο του άλλου. Ως βαθείς όμως ερευνητές της ανθρώπινης ψυχής οδηγήθηκαν συχνά στις ίδιες σκέψεις. Συγγραφέας: Κωνσταντίνος Τσώλης |
ΣυγγραφέαςΤσώλης Κωνσταντίνος <
Αρχείο
January 2018
|