Υπάρχουν δύο σημαντικές εξελικτικές περίοδοι στον άνθρωπο που έχουν ως επίκεντρο τη σεξουαλικότητα. Η πρώτη είναι η παιδική ηλικία με την έξαρση της σεξουαλικότητας, την οποία περιέγραψε ο S. Freud (1905), και η οποία περιγραφή ξεσήκωσε έντονες αντιδράσεις λόγω της βικτωριανής ηθικής της εποχής. Η δεύτερη παρουσιάζεται με την ήβη μέχρι την ώριμη νεανική ηλικία. Το τέλος της όμως καθορίζεται από κοινωνικο-οικονομικούς και πολιτισμικούς παράγοντες. Σκοπός της είναι η ανάπτυξη της σεξουαλικής και κοινωνικής ταυτότητας του εφήβου. Οι σεξουαλικές ενορμήσεις μαζί με τα συνοδά συναισθήματα βρίσκονται στην καρδιά των ψυχολογικών αλλαγών της εφηβείας, οι οποίες επηρεάζονται από τις προϋπάρχουσες της παιδικής ηλικίας, τις επιρροές των συνειδητών και ασυνειδήτων ιδιαίτερα συναισθημάτων των γονιών και τις επιρροές του κοινωνικού περιβάλλοντος. Αποτέλεσμα όλων αυτών είναι η δημιουργία των ασυνείδητων φαντασιώσεων του εφήβου που καθορίζουν τον σεξουαλικό του προσανατολισμό. Οι ψυχικές ισορροπίες της παιδικής ηλικίας αλλάζουν διότι καλούνται να συμπεριλάβουν τον σεξουαλικό εαυτό του εφήβου και τον εξαναγκάζουν να απομακρυνθεί από τους γονείς του για να αποφύγει τις ισχυρές συναισθηματικές επενδύσεις που έχει κάνει σε αυτούς, προκειμένου να ανεξαρτητοποιηθεί. Στην πρώτη φάση της εφηβείας, ο έφηβος παρουσιάζει μια καλή κοινωνικότητα αλλά, εσωτερικά, η σεξουαλική ωρίμανση του σώματος, λόγω των ορμονικών μεταβολών, τον εγκλωβίζει σε μια εσωστρέφεια. Στην επόμενη φάση της εφηβείας, ο έφηβος θα αναζητήσει ένα μόνιμο σύντροφο, έξω από την οικογένεια, που θα ικανοποιήσει τις σεξουαλικές και συναισθηματικές του ανάγκες. Συγχρόνως θα επεκτείνει την σεξουαλικότητά του, υπό την ευρεία έννοια, σε ποικίλες δραστηριότητες και δημιουργίες που αποτελούν τον πολιτισμό. Συγγραφέας: Κωνσταντίνος Τσώλης Ναρκισσιστικά είναι τα άτομα εκείνα τα οποία, λόγω χαμηλής αυτοεκτίμησης, έχουν την ανάγκη να ζητούν συνεχώς επιβεβαίωση από τους άλλους. Φυσικά υπάρχει και ο φυσιολογικός ναρκισσισμός, που έχει να κάνει με τη φροντίδα του εαυτού μας, που μερικοί τον αποκαλούν «φύλακα άγγελο» της ζωής. Ο Freud (1914) έδειξε ενδιαφέρον για το φαινόμενο αυτό. Ο ίδιος δανείστηκε τον αρχαιοελληνικό μύθο του Νάρκισσου, ο οποίος στάθηκε να πιει νερό από μια πηγή και, βλέποντας την αντανάκλαση του στο νερό, ερωτεύθηκε το είδωλό του και προσπαθώντας να το αγκαλιάσει πέθανε χωρίς να ικανοποιήσει την επιθυμία του. Το σώμα του καταστράφηκε και στη θέση του φύτρωσε ένα λουλούδι, ο νάρκισσος. Η βασική και αρχική σύγκρουση του ανθρώπου είναι αυτή η οποία λαμβάνει χώρα μεταξύ της αρχικής ψευδαισθητικής αυτάρκους θέσης του μωρού στην αγκαλιά της μητέρας του και της ώθησης προς τους άλλους ανθρώπους. Η πρώτη θέση ενέχει τον κίνδυνο της «τρέλας» του ανθρώπου, λόγω του μεγέθους της συναισθηματικής επένδυσης του εαυτού του, αλλά και στη δεύτερη κινδυνεύει ο άνθρωπος να επενδύσει ολοκληρωτικά στους άλλους, αισθανόμενος ο ίδιος κενότητα και απώλεια της υπόστασης του. Η ψυχική ισορροπία του ανθρώπου εξαρτάται από την αρμονική σύζευξη αυτών των δύο θέσεων. Τα ναρκισσιστικά άτομα τα απασχολούν δύο κύρια θέματα: η ταυτότητα του εαυτού τους και η αυτοεκτίμηση. Μέσα τους αισθάνονται τρόμο, ανεπάρκεια και κατωτερότητα. Αντισταθμιστικά παρουσιάζονται μεγαλομανείς, ματαιόδοξοι και εγωπαθείς. Στην παραμικρή όμως κριτική και στο οποιοδήποτε μικρό σφάλμα τους καταρρέουν διότι συγκρίνουν τα πράγματα με μια απαίτηση τελειότητας που δεν παρουσιάζεται στους συνηθισμένους ανθρώπους. Από την παιδική ηλικία το άτομο έχει την ανάγκη να του επιτραπεί από τους γονείς του να ζήσει τη δική τους αυθεντική ζωή και να μην χρησιμοποιηθει από αυτούς για να ικανοποιήσουν τις ναρκισσιστικές ματαιωθείσες ανάγκες τους. Επίσης, αυτά τα παιδιά για να μπορέσουν να αναπτύξουν μια ρεαλιστική αυτοεκτίμηση, θα πρέπει να μην είναι στόχος συνεχών επικρίσεων ούτε διθυράμβων. Συγγραφέας: Κωνσταντίνος Τσώλης |
ΣυγγραφέαςΤσώλης Κωνσταντίνος <
Αρχείο
January 2018
|