Οι σεξουαλικές αναστολές συνιστούν τα συχνότερα συμπτώματα που παρουσιάζονται στις νευρώσεις και έχουν ένα εύρος από την ελαφρά συστολή στην προσέγγιση του άλλου φύλου έως την πλήρη ανικανότητα ή την ψυχρότητα. Η αναστολή αυτή μπορεί να αφορά όλο το πεδίο της σεξουαλικότητας ή μόνο ορισμένες πλευρές της. Άλλοι αναστέλλουν μόνο τον αισθησιασμό και μόνο την τρυφερότητα ή μόνο την εμπειρία του οργασμού. Επίσης, στην αναστολή παίζει σοβαρότατο λόγο ο σωματότυπος του άλλου ή ορισμένα ψυχικά χαρακτηριστικά αυτού, τα οποία έχουν συνδεθεί με παιδικές εμπειρίες σεξουαλικών φόβων. Η αναστολή μπορεί να παρουσιασθεί οποτεδήποτε οι συνθήκες εγείρουν αυτούς τους φόβους ή δεν υπάρχει ειδική καθησύχαση αυτών. Άτομα που φοβούνται ασυνείδητα να πληγώσουν τους ερωτικούς συντρόφους τους μπορεί πραγματικά να το κάνουν με την ανεσταλμένη τους συμπεριφορά. Μία θηλυκή ή μαζοχιστική συμπεριφορά μπορεί να βρει έκφραση στην ανδρική ανικανότητα ή μια σαδιστική στάση στη γυναικεία ψυχρότητα. Ασυνείδητα το άτομο πιστεύει ότι η σεξουαλική δραστηριότητά του είναι επικίνδυνη. Αυτή η αμυντική δραστηριότητα είναι ασυνείδητη και είναι μέρος του Εγώ [ψυχικός θεσμός που διακρίνει ο Freud από το Αυτό (ενορμήσεις) και το Υπερεγώ (κριτή ή λογοκριτή του Εγώ)] όπου λειτουργεί το άγχος ευνουχισμού (η φαντασίωση που δίνει απάντηση στο αίνιγμα που αποτελεί για το παιδί η ανατομική διαφορά των δύο φύλων). Το αγόρι φοβάται τον ευνουχισμό ως πραγματοποίηση μιας πατρικής απειλής σχετικά με τις σεξουαλικές του δραστηριότητες. Το κορίτσι αισθάνεται τον ευνουχισμό ως «επιβληθείσα ζημιά» την οποία προσπαθεί να αρνηθεί, να την αναπληρώσει ή να την επανορθώσει. Το σύμπλεγμα ευνουχισμού βρίσκεται σε στενή σχέση με το οιδιπόδειο σύμπλεγμα. Το Εγώ αποποιείται τη σεξουαλική ευχαρίστηση εάν αυτή η ευχαρίστηση πιστεύει ότι είναι συνδεδεμένη με έντονο ασυνείδητο κίνδυνο. Σαν κανόνας, ο βασικός κίνδυνος για τους άνδρες συνεπάγεται ευνουχισμό. Η ιδέα ότι το πέος μπορεί να τραυματισθεί ενώ είναι στον κόλπο. Το πυρηνικό σύμπλεγμα της παιδικής σεξουαλικότητας είναι το οιδιπόδειο. Στις απλούστερες και περισσότερο τυπικές περιπτώσεις η ανικανότητα στους άνδρες βασίζεται στην επιμένουσα ασυνείδητη αισθησιακή προσκόλληση στη μητέρα. Στην πράξη, ο σεξουαλικός δεσμός αναστέλλεται διότι στο βάθος ο ερωτικός σύντροφος αντιπροσωπεύει τη μητέρα. Αλλά αυτό δεν είναι υποχρεωτικά η αλήθεια σε όλες τις περιπτώσεις. Ο άνδρας με ασυνήθιστα θηλυκό προσανατολισμό αποφεύγει την εμπειρία των σεξουαλικών λειτουργιών εξ’ αιτίας του άγχους και η θηλυκή ταύτισή του παίζει σπουδαίο ρόλο στην ψυχογένεση των περισσότερο επίμονων περιπτώσεων ανικανότητας. Επίσης, ο άνδρας πρέπει να απορρίψει και όλους τους άλλους παιδικούς σεξουαλικούς σκοπούς, δηλαδή τις προγεννετήσιες φαντασιώσεις (είναι η περίοδος της ψυχοσεξουαλικής ανάπτυξης που προηγείται του οιδιπόδειου συμπλέγματος). Στη φάση αυτή κυριαρχεί και στα δύο φύλα ο δεσμός με τη μητέρα. Στη γυναικεία σεξουαλικότητα τονίζεται η μεγάλη σημασία, πολυπλοκότητα κατά τη διάρκεια της πρωταρχικής σχέσης του κοριτσιού με τη μητέρα, ενώ στο αγόρι αυτή η σχέση είναι λιγότερο μακροχρόνια και σημαντική σε συνέπειες, ενώ η διάκρισή της από την οιδιπόδεια αγάπη είναι δύσκολη διότι το ερωτικό αντικείμενο παραμένει το ίδιο, δηλαδή η μητέρα. Κάποιοι άνδρες είναι ανίκανοι προς μια γυναίκα ή προς ένα τύπο γυναικών. Συχνά τέτοιοι άνδρες διαχωρίζουν τον αισθησιασμό από την τρυφερότητα και είναι ανίκανοι προς τις γυναίκες που αυτοί αγαπούν. Πολλοί έχουν άγχη που αντικρούουν τη σεξουαλική ευχαρίστηση. Η πρόωρη εκσπερμάτωση, ως μικρής διάρκειας πράξη, υποδηλώνει μια ήπια διαταραχή με καλή πρόγνωση, αλλά μια χρόνια αναστολή της εκσπερμάτωσης είναι μια σοβαρή διαταραχή. Σε αυτή μπορεί να συμμετέχουν ένας κυρίαρχος θηλυκός προσανατολισμός ή ένας σαδιστικός προσανατολισμός που κρύβεται κάτω από μια φαινομενική παθητικότητα ή ένας ουρηθρικός ερωτισμός που κάνει τα άτομα ασυνείδητα να συγχέουν το σπέρμα με τα ούρα ή και ισχυρά συναισθήματα ενοχής γύρω από τον αυνανισμό. Όλα αυτά είναι προγεννητικής προέλευσης. Η διαταραχή της παρατεινόμενης εκσπερμάτωσης στον κόλπο ή αδυναμία εκσπερμάτωσης, σαν κανόνες, περισσότερο είναι έκφραση υστερικής μετατροπής. Μπορεί όμως να εκφράζει και φόβους συνδεδεμένους με ευνουχισμό, θάνατο ή πρωκτικές ενορμήσεις (όπως στα μικρά παιδιά η συγκράτηση των κοπράνων) ή στοματικές σαδιστικές και μαζοχιστικές ενορμήσεις. Συγγραφέας: Κωνσταντίνος Τσώλης |
ΣυγγραφέαςΤσώλης Κωνσταντίνος <
Αρχείο
January 2018
|