Στον Ελλαδικό χώρο υπήρχαν περισσότερα από 300 Ασκληπιεία, όπως της Τρίκκης στη Θεσσαλία, το οποίο ήταν και το αρχαιότερο, της Επιδαύρου, της Αθήνας, της νήσου Κω, της Μεσσηνίας, κ.α. Αυτά ανεγείρονταν στον περίβολο των Ναών και βρίσκονταν σε κλίμα υγιεινό, παρέχοντας στους ικέτες υγιεινή διαβίωση. Οι ικέτες υποβάλλονταν σε υποκαπνισμούς με αρώματα και αντισηπτικά βότανα. Δίνονταν φάρμακα (ελλέβορος, όπιο, κ.α.), υποβάλλονταν σε μικρές εγχειρήσεις από έμπειρους ιατρούς, όταν χρειαζόταν, και υπόκειντο σε μαλάξεις, υδροθεραπείες, κ.α. Όλες οι θεραπευτικές μέθοδοι κρατούνταν μυστικές και καλύπτονταν από πέπλο υπερφυσικού μυστηρίου με ιεροτελεστίες και εγκοίμηση. Σήμερα δεχόμαστε ότι οι περισσότεροι από τους προσερχόμενους έπασχαν από δερματικά, ρευματικά, οφθαλμολογικά κ.α. νοσήματα. Κατ’ αρχάς προσέρχονταν στο Κατακλιντήριο, όπου γίνονταν η κυρίως θεραπεία. Από εκεί αρκετοί μεταφέρονταν στο Άβατο, όπου υποβάλλονταν σε εγκοίμηση με σκοπό να προκληθεί όνειρο με το οποίο ο θεός Ασκληπιός, σύμφωνα με τις δοξασίες της εποχής, αποκάλυπτε στον ικέτη τον τρόπο θεραπείας του. Στο Άβατο το βράδυ μετά από κατάλληλη προετοιμασία, ο Πρωθιερέας με τους πυροφόρους και τους άλλους συνοδούς του εμφανίζονταν και εξηγούσε το όνειρο στον ικέτη.
Στο Ασκληπιείο της Επιδαύρου βρέθηκαν οι περίφημες «πλάκες» όπου αναγράφονταν τα ιάματα. Έτσι έχουμε λεπτομερείς πληροφορίες για τη θεραπευτική αγωγή που γινόταν σε αυτό. Τα κυριότερα κτίρια του Ασκληπιείου ήταν: τα Προπύλαια, ο Ναός ή Ιερό, τα βάθρα των αναθημάτων, το Στάδιο, το Γυμνάσιο, το Λουτρό του Ασκληπιού, το Θέατρο, ο μέγας Ξενών ή Καταγώγιο ή Κατακλιντήριο, η Θόλος ή Άβατος ή Εγκοιμητήριο. Ο Ξενών ήταν ένα μεγάλο τετράγωνο κτίριο χωρισμένο σε μεγάλες αίθουσες και μικρότερα δωμάτια, ο οποίος χρησίμευε ως ξενώνας αλλά και ως νοσοκομείο. Η ανέγερση της Θόλου έγινε τον 4ο π.Χ. αιώνα και αποτελείται από μια Δωρική στοά που περιβάλλει έναν κυκλικό τοίχο και εσωτερικά από άλλη Κορινθιακή. Η Θόλος είχε αποκλειστικό σκοπό την εγκοίμηση. Από τα ιάματα ξεχωρίζουμε το 37ο, το οποίο παρουσιάζει μεγάλο ψυχολογικό ενδιαφέρον. «Ο Δίαιτος ο Κυρηναίος. Αυτός ήταν παράλυτος από τα γόνατα και κάτω και κοιμήθηκε (στο Άβατον) και είδε όνειρο. Του φάνηκε ότι ο θεός (Ασκληπιός) διέταξε τους υπηρέτες του (ιερούς νοσοκόμους) να τον σηκώσουν και να τον μεταφέρουν εκτός του Αδύτου, αφήνοντάς τον προ του Ναού. Όταν δε τον μετέφεραν έξω, ο θεός έζευξε ίππους σε άρμα και περιφέρετο προ του Ναού και ζητούσε να τον καταπατήσει με τους ίππους. Ως εκ του φόβου του ( ο Δίαιτος) σηκώθηκε αμέσως όρθιος και όταν ημέρωσε βγήκε έξω υγιής». Στο Ίαμα αυτό μπορούμε να δώσουμε την εξήγηση ότι ο ασθενής έπασχε από υστερική παραπληγία και μετά την προπαρασκευαστική διαδικασία εγκοιμήθηκε στο Άβατον. Στη συνέχεια «άκουσε» μέσα στη διανοητική του σύγχυση το εκφοβιστικό όνειρο από τον Πρωθιερέα και σηκώθηκε έντρομος. Αναγνωρίζουμε ότι οι αρχαίοι πρόγονοί μας είχαν αρκετές γνώσεις για την εποχή τους στη διάγνωση και θεραπεία σωματικών συμπτωμάτων αλλά μπορούσαν να διαγνώσουν και τα υστερικά συμπτώματα και να τα θεραπεύσουν με ψυχολογικά μέσα, με την υποβολή. Συγγραφέας: Κωνσταντίνος Τσώλης Comments are closed.
|
ΣυγγραφέαςΤσώλης Κωνσταντίνος <
Αρχείο
January 2018
|